A great, highly reccomended symphonic melodic metal album. More in allmusic
and a great performance of "Haunting" by Kamelot with Simone Simons (Epica)
Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010
Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010
Dali's surealistic macabres
More eye-tricking than creepy, four Dali's works depicting skulls in an illusionative way.
A famous collaboration between Salvador Dali and the photographer Philippe Halsman was "In Voluptas Mors", a surrealistic portrait of Dali beside a large skull, in fact a tableau vivant composed of seven nudes. Halsman took three hours to arrange the models according to a sketch by Dali. A version of In Voluptas Mors was used subtly in the poster for the film The Silence of The Lambs, and a similar arrangement of female bodies in movie "Descent" poster.
Μια δημοφιλής συνεργασία του Νταλί με τον φωτογράφο Philippe Halsman ήταν το έργο "In Voluptas Mors", μια φωτογραφία του Νταλί δίπλα σε ένα μεγάλο κρανίο που το σχημάτιζαν 7 γυμνά μοντέλα. Τους πήρε τρεις ώρες μέχρι να τα "ταιριάξουν". Αυτή η ιδιόρρυθμη νεκροκεφαλή χρησιμοποιήθηκε λίγο παραλλαγμένη στην γνωστή αφίσα της ταινίας "Η σιωπή των αμνών", στη ράχη της πεταλούδας Acherontia sp., η οποία παρεμπιπτόντως, στην πραγματικότητα έχει στο ίδιο σημείο ένα σχήμα που θυμίζει κρανίο. Επίσης μια παραλλαγή του "In Voluptas Mors" χρησιμοποιήθηκε και στην αφίσα της ταινίας τρόμου "Descent"
Three centuries later, the power of the skulls featured in the work of 17th century Spanish artist Francisco de Zurbarán inspire this painting by the 20th century Spanish surrealist. The buildings look like a skull from a distance, the priests being the teeth. The buildings are also ambiguous : you can see them as a blok or as hollow, depending on how you look at them.
Τα κρανία του Αγίου Φραγκίσκου και οι μοναχοί στα λευκά του Francisco de Zurbaran ενέπνευσαν αυτό το έργο. Από κάποια απόσταση φαίνεται σαν κρανίο, τα δόντια του οποίου είναι οι ιερείς. Επίσης τα κυβόσχημα κτίρια μπορεί να ιδωθούν και σαν κυβόσχημες κοιλότητες
In the 1940’s, Salvador Dali painted this masterful poster for the armed forces to warn soldiers against the dangers of fornicating with loose foreign hussies and contracting veneral disease. The composition of the sickly green skull from the pert-breasted prostitutes is just breathtaking, especially the way their milky upper thighs, exposed above garters, form the front teeth.
Αυτό το πόστερ το ζωγράφισε για τις ένοπλες δυνάμεις και προειδοποιούσε τους στρατιώτες για τους κινδύνους των αφροδίσιων νοσημάτων. Οι δυο πόρνες συμμετέχουν στην οπτική εντύπωση ενός κρανίου με έξυπνο τρόπο.
A famous collaboration between Salvador Dali and the photographer Philippe Halsman was "In Voluptas Mors", a surrealistic portrait of Dali beside a large skull, in fact a tableau vivant composed of seven nudes. Halsman took three hours to arrange the models according to a sketch by Dali. A version of In Voluptas Mors was used subtly in the poster for the film The Silence of The Lambs, and a similar arrangement of female bodies in movie "Descent" poster.
Μια δημοφιλής συνεργασία του Νταλί με τον φωτογράφο Philippe Halsman ήταν το έργο "In Voluptas Mors", μια φωτογραφία του Νταλί δίπλα σε ένα μεγάλο κρανίο που το σχημάτιζαν 7 γυμνά μοντέλα. Τους πήρε τρεις ώρες μέχρι να τα "ταιριάξουν". Αυτή η ιδιόρρυθμη νεκροκεφαλή χρησιμοποιήθηκε λίγο παραλλαγμένη στην γνωστή αφίσα της ταινίας "Η σιωπή των αμνών", στη ράχη της πεταλούδας Acherontia sp., η οποία παρεμπιπτόντως, στην πραγματικότητα έχει στο ίδιο σημείο ένα σχήμα που θυμίζει κρανίο. Επίσης μια παραλλαγή του "In Voluptas Mors" χρησιμοποιήθηκε και στην αφίσα της ταινίας τρόμου "Descent"
Three centuries later, the power of the skulls featured in the work of 17th century Spanish artist Francisco de Zurbarán inspire this painting by the 20th century Spanish surrealist. The buildings look like a skull from a distance, the priests being the teeth. The buildings are also ambiguous : you can see them as a blok or as hollow, depending on how you look at them.
Τα κρανία του Αγίου Φραγκίσκου και οι μοναχοί στα λευκά του Francisco de Zurbaran ενέπνευσαν αυτό το έργο. Από κάποια απόσταση φαίνεται σαν κρανίο, τα δόντια του οποίου είναι οι ιερείς. Επίσης τα κυβόσχημα κτίρια μπορεί να ιδωθούν και σαν κυβόσχημες κοιλότητες
In the 1940’s, Salvador Dali painted this masterful poster for the armed forces to warn soldiers against the dangers of fornicating with loose foreign hussies and contracting veneral disease. The composition of the sickly green skull from the pert-breasted prostitutes is just breathtaking, especially the way their milky upper thighs, exposed above garters, form the front teeth.
Αυτό το πόστερ το ζωγράφισε για τις ένοπλες δυνάμεις και προειδοποιούσε τους στρατιώτες για τους κινδύνους των αφροδίσιων νοσημάτων. Οι δυο πόρνες συμμετέχουν στην οπτική εντύπωση ενός κρανίου με έξυπνο τρόπο.
Geological Evolution (1933)
Peineta (1949)
Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010
Antoine Joseph Wiertz (1806 – 1865)
Βέλγος ρομαντικός ζωγράφος με αρκετά σκοτεινά έργα του που απεικονίζουν μακάβρια θέματα,όπως αυτοκτονίες, αποκεφαλισμούς, κλπ. Σε πολλά έργα του συνδυάζει ρομαντισμό, ερωτισμό και μακάβρια θεματολογία, όπως στο πιο γνωστό έργο του το ειρωνικό memento mori: "Deux jeunes filles (La Belle Rosine) (Δυο νέα κορίτσια (Η ωραία Ροσίν)) ή "The Two Beauties" του 1847". Η ετικέτα στο κρανίο γράφει "Η ωραία Ροσίν"
Τα έργα του με τους αποκεφαλισμούς ήταν μια διαμαρτυρία του ενάντια στη θανατική ποινή εν γένει και το έργο του "Η πρόωρη ταφή" είναι εμπνευσμένο από τον Edgar Alan Poe
Antoine Joseph Wiertz was a Belgian romantic painter and sculptor. Ηe painted a confrontation of Beauty and Death, "Deux jeunes filles—La Belle Rosine" or "The Two Beauties."(1847), which remains perhaps his most famous work. The skeleton of the woman has a label pasted to her skull which identifies her as "La Belle Rosine"
Wiertz, works depicting decapitations was a statement against capital punishment. Also his work "The Premature Burial" was inspired by Edgar Alan Poe. (www.bc.edu)
Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010
Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010
Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010
Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010
Aokigahara, the suicide forest
Είναι ένα πυκνό δάσος στην Ιαπωνία, στους πρόποδες του όρους Φούτζι, το οποίο θεωρείται πως είναι στοιχειωμένο εδώ και αιώνες. Είναι το δεύτερο δημοφιλέστερο μέρος του κόσμου για αυτοκτονίες μετά τη γέφυρα του Σαν Φραντσίσκο. Από το 1950 και μετά πάνω από 500 άτομα έχουν αυτοκτονήσει σε αυτό το δάσος και οι επισκέπτες συχνά βρίσκουν ανθρώπινα οστά ή διαμελισμένες σάρκες από τα ζώα. Μόνο τις χρονιές 1998, 2000 και 2003 ανακαλύφθηκαν 70-100 πτώματα αυτοχείρων τη χρονιά!!! Το δε δάσος ήταν γνωστό από παλιότερα και για την παλιά βάρβαρη συνήθεια του ubasute να εγκαταλείπονται δηλαδή εκεί ηλικιωμένοι για να πεθάνουν από πείνα, δίψα και κρύο.
Πολλοί επισκέπτες λένε πως νοιώθουν μια παρουσία να τους στοιχειώνει, άλλοι ισχυρίζονται ότι τα περιφερόμενα πνεύματα των αυτοχείρων μπλοκάρουν τις πυξίδες και τα GPS, οπότε χρησιμοποιούν πλαστικές κορδέλες για να βρουν το δρόμο, οι οποίες όμως προκαλούν σοβαρή ρύπανση στο οικοσύστημα. Διόλου απίθανο, σε μια χώρα που από παράδοση πιστεύει στα πνεύματα και μάλιστα των αυτοχείρων που δεν βρίσκουν γαλήνη και περιφέρονται στοιχειώνοντας τους ζωντανούς. Στις εισόδους του δάσους υπάρχουν ταμπέλες που παροτρύνουν τους επισκέπτες που έχουν σκοπό να αυτοκτονήσουν να το ξανασκεφτούν καλύτερα πριν είναι αργά…
It is a dense forest located on the bottom of Mt Fuji. No matter that is a serene place because of trees density (se it is also named Sea of Trees), is notorious as a haunted place, and the second place in the world with the highest rate of suicides! No one knows how many have died here through the centuries. But during the year of 2002, nearly 100 people committed suicide. So many have died here in fact, that yearly body hunts are conducted to sift through remains that are found in order to give them a proper burial. The Japanese fear that if the dead remain at unrest, then their yurei, or restless souls, will come to haunt the living.
While signs are posted throughout the forest to prevent people from wanting to do the unthinkable, it is still done. Body hunters have found scattered remnants of human bones; bones that have been dragged and torn apart by animals. Decomposed bodies have been found in trees, only to have to be brought down. Some people who wander in, leave a trail of tape behind them, so as not to get lost. They believe that the dead spirits mess with their compasses and try to confuse them. Tape litters some areas of the forest because of this.
The only other place notoriusly known for its high suicide rate is the Golden Gate Bridge in San Francisco. Many Japanese are exasperated by the high suicide rate, and for Aokigahara being known as the forest of the dead. Because of such deaths, the souls of the departed still longer, with no hope of finding their way out. Many have claimed that the trees almost have an oppressive state to them, as if they want to envelop you. Some have heard whispers, cackles, and groans. Mysts materialize and vanish. Hands can be felt as well as cold breezes on a warm and balmy summer day. Others have felt slaps on their faces, or have been told to get out.
A close friend who visited the forest in 1997 once told me, that he felt as if he was being followed. He felt such a state of panic that he began to run, though no one was behind him. He didn’t know if it was the fear that compelled him to run, but he felt that had he not gotten out of the forest, then some harm would come to him. Other people have also reported that its as if the forest does not want you to leave, and almost beckons you to come and join the souls of the damned. Whatever the story may be, one almost has to have nerves of steel and be brave enough to enter. (authspot.com)
Πολλοί επισκέπτες λένε πως νοιώθουν μια παρουσία να τους στοιχειώνει, άλλοι ισχυρίζονται ότι τα περιφερόμενα πνεύματα των αυτοχείρων μπλοκάρουν τις πυξίδες και τα GPS, οπότε χρησιμοποιούν πλαστικές κορδέλες για να βρουν το δρόμο, οι οποίες όμως προκαλούν σοβαρή ρύπανση στο οικοσύστημα. Διόλου απίθανο, σε μια χώρα που από παράδοση πιστεύει στα πνεύματα και μάλιστα των αυτοχείρων που δεν βρίσκουν γαλήνη και περιφέρονται στοιχειώνοντας τους ζωντανούς. Στις εισόδους του δάσους υπάρχουν ταμπέλες που παροτρύνουν τους επισκέπτες που έχουν σκοπό να αυτοκτονήσουν να το ξανασκεφτούν καλύτερα πριν είναι αργά…
It is a dense forest located on the bottom of Mt Fuji. No matter that is a serene place because of trees density (se it is also named Sea of Trees), is notorious as a haunted place, and the second place in the world with the highest rate of suicides! No one knows how many have died here through the centuries. But during the year of 2002, nearly 100 people committed suicide. So many have died here in fact, that yearly body hunts are conducted to sift through remains that are found in order to give them a proper burial. The Japanese fear that if the dead remain at unrest, then their yurei, or restless souls, will come to haunt the living.
While signs are posted throughout the forest to prevent people from wanting to do the unthinkable, it is still done. Body hunters have found scattered remnants of human bones; bones that have been dragged and torn apart by animals. Decomposed bodies have been found in trees, only to have to be brought down. Some people who wander in, leave a trail of tape behind them, so as not to get lost. They believe that the dead spirits mess with their compasses and try to confuse them. Tape litters some areas of the forest because of this.
The only other place notoriusly known for its high suicide rate is the Golden Gate Bridge in San Francisco. Many Japanese are exasperated by the high suicide rate, and for Aokigahara being known as the forest of the dead. Because of such deaths, the souls of the departed still longer, with no hope of finding their way out. Many have claimed that the trees almost have an oppressive state to them, as if they want to envelop you. Some have heard whispers, cackles, and groans. Mysts materialize and vanish. Hands can be felt as well as cold breezes on a warm and balmy summer day. Others have felt slaps on their faces, or have been told to get out.
A close friend who visited the forest in 1997 once told me, that he felt as if he was being followed. He felt such a state of panic that he began to run, though no one was behind him. He didn’t know if it was the fear that compelled him to run, but he felt that had he not gotten out of the forest, then some harm would come to him. Other people have also reported that its as if the forest does not want you to leave, and almost beckons you to come and join the souls of the damned. Whatever the story may be, one almost has to have nerves of steel and be brave enough to enter. (authspot.com)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)