Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Eternal love and beauty (some macabre true or urban legend stories)

The “Hasanlu Lovers”, a pair of entwined skeletons who died together in about 8oo B.C.These skeletons, which represent two persons in embrace of each other, have been found in ancient Hasanlu site in West Azarbaijan, about early 70s. It is estimated that these people lived in eight hundred years BC. Nothing has been found with these two skeletons except the stone that is over the head of the person in the left.

“Hasanlu Lovers” ζευγαρι που θαφτηκαν μαζι κάπου το 800 πΧ και βρεθηκαν στο Χασανλού του Αζερμπαϊτζαν κάπου αρχές δεκ. 70. Τίποτε άλλο δεν βρέθηκε στον ταφο τους εκτός από την πέτρα που διακρινεται. Μόνο τον ερωτά τους πήραν μαζι τους.


  The Lovers of Valdaro, is a pair of human skeletons locked in an eternal embrace discovered by archaeologists at a Neolithic tomb (5000-4000 BC) in S.Giorgio near Mantova, Italy, in 2007.
Archaeologist Elena Maria Menotti led the excavation. Scientists believe that the pair is a man and woman no older than 20 years old and approximately 5'2" in height. They were removed from the ground intact and sent to Musei Civici in Como where they are undergoing tests.

Το 2007 οι αρχαιολόγοι στην Ιταλία βρέθηκαν μπροστά σε ένα μοναδικό εύρημα. Σε μια διπλή ταφή της Νεολιθικής εποχής, 5000-4000 πΧ, οι σκελετοί, (ενός αγοριού και ενός κοριτσιού, 20 περίπου ετών) βρίσκονταν πρόσωπο με πρόσωπο, αγκαλιασμένοι σε μια αιώνια αγκαλιά. Ονομάστηκαν οι Εραστές του Valdaro, από το όνομα του χωριού κοντά στο οποίο βρέθηκαν. Αποφασίστηκε η διατήρηση του ευρήματος όπως ακριβώς βρέθηκε και αφού αποκολλήθηκε μαζί με το περιβάλλον χώμα, μεταφέρθηκε σε μουσείο για περαιτέρω έρευνα και συντήρηση.



Rosalia Lombardo was an Italian child born in 1918 in Palermo, Sicily. She died of pneumonia on December 6, 1920. Rosalia's father, General Lombardo, was sorely grieved upon her death, so he approached Alfredo Salafia, a noted embalmer, to preserve her. Her body was one of the last corpses to be admitted to the Capuchin catacombs of Palermo in Sicily. Thanks to Salafia's embalming techniques, the body was well-preserved. X-rays of the body show that all the organs are remarkably intact. Rosalia Lombardo's body is kept in a small chapel at the end of the catacomb's tour and is encased in a glass covered coffin, placed on a marble pedestal. A 2009 National Geographic photograph of Rosalia Lombardo shows the mummy is beginning to show signs of decomposition, most notably discoloration. To address these issues the mummy was moved to a new drier spot in the catacombs, and her original coffin was placed in a hermetically sealed glass enclosure with nitrogen gas to prevent decay. The mummy is one of the best preserved bodies in the catacombs. Recently, the mummification techniques used by Salafia were discovered in a handwritten memoir of Salafia's. Salafia replaced the girl's blood with a liquid made of formalin to kill bacteria, alcohol to dry the body, glycerin to keep her from overdrying, salicylic acid to kill fungi, and zinc salts to give her body rigidity.Accordingly, the formula's composition is "one part glycerin, one part formalin saturated with both zinc sulfate and chloride, and one part of an alcohol solution saturated with salicylic acid."

H Rosalia Lombardo ήταν ένα κοριτσάκι που γεννήθηκε το 1918 και πέθανε δυο χρονών από πνευμονία. Ο πατέρας της, που ήταν στρατηγός, συντετριμμένος από τον θάνατό της, ζήτησε από ένα δημοφιλή γιατρό εκείνης της εποχής να την βαλσαμώσει για να διατηρηθεί για πάντα. Το σώμα της τοποθετήθηκε στην Κρύπτη των Καπουτσίνων στο Παλέρμο της Σικελίας, όπου βρίσκεται ακόμα. Μάλιστα η τεχνική που χρησιμοποίησε ο γιατρός ήταν τόσο καλή και επιμελής που ακόμα και σήμερα το σώμα της μικρής δείχνει σχεδόν αναλλοίωτο, ακόμα και τα εσωτερικά όργανα που μελετήθηκαν με ακτίνες Χ, και το κοριτσάκι δείχνει σαν να βρίσκεται σ'έναν αιώνιο ύπνο.



L' Inconnue de la Seine (1880) was an unidentified young woman, estimated to be 16 years old, whose death mask became a popular fixture on the walls of artists' homes after 1900. Her visage was the inspiration for numerous literary works. According to an often-repeated story, the body of the young woman was pulled out of the Seine River at the Quai du Louvre in Paris around the late 1880s. The body showed no signs of violence, and suicide was suspected. A pathologist at the Paris morgue was so taken by her beauty that he had a moulder make a plaster cast death mask of her face. The identity of the girl was never discovered. In the following years, numerous copies were produced. The copies quickly became a fashionable morbid fixture in Parisian Bohemian society. Albert Camus and others compared her enigmatic smile to that of the Mona Lisa, inviting numerous speculations as to what clues the eerily happy expression in her face could offer about her life, her death, and her place in society. The popularity of the figure is also of interest to the history of artistic media, relating to its widespread reproduction. The original cast had been photographed, and new casts were created back from the film negatives. These new casts displayed details that are usually lost in bodies taken from the water, but the apparent preservation of these details in the visage of the cast seemed to only reinforce its authenticity. Critic A. Alvarez wrote in his book on suicide, The Savage God: "I am told that a whole generation of German girls modeled their looks on her." According to Hans Hesse of the University of Sussex, Alvarez reports, "the Inconnue became the erotic ideal of the period, as Bardot was for the 1950s. He thinks that German actresses like Elisabeth Bergner modeled themselves on her. She was finally displaced as a paradigm by Greta Garbo." The face of the unknown woman was used for the head of the first aid mannequin Rescue Annie. It was created by Peter Safar and Asmund Laerdal in 1958 and was used starting in 1960 in numerous CPR courses. Therefore, the face has been called by some "the most kissed face" of all time.

Η άγνωστη του Σηκουάνα ήταν μια νέα 16χρονη κοπέλα, της οποίας το πτώμα βρέθηκε το 1880 στο Σηκουάνα και ο θάνατός της αποδόθηκε σε αυτοκτονία. Αυτό που εντυπωσίασε τον γιατρό που εξέτασε το πτώμα ήταν η γαλήνια όψη της και η αποτύπωση σε αυτή μιας απόκοσμης ομορφιάς και ενός αινιγματικού χαμόγελου. Ετσι αποφάσισε να αποτυπώσει το πρόσωπό της σε μια μάσκα από χυτό υλικό, το οποίο φωτογραφήθηκε και αναπαράχθηκε ποικιλοτρόπως, αποτελώντας πλέον μια καλτ μορφή η οποία θα εμπνεύσει πολλές γενιές καλλιτεχνών, ποιητών, συγγραφέων, αλλά και προτύπων ομορφιάς. Επιπλέον, η κούκλα που χρησιμοποιείται στα μαθήματα Πρώτων Βοηθειών αποτελεί έμπνευση από την άγνωστη του Σηκουάνα και το αποθανατισμένο προσωπό της.



In Chihuahua, Mexico, local rumor has it that this mannequin, known as “Pascualita”, is actually an embalmed body. According to legend, a lady named Pascuala Esparza owned a wedding boutique in the city, making dresses for soon-to-be brides. Her own daughter, Pascualita, was engaged to be married, so Pascuala set about to make her a special dress. Everything was planned when, on the day of the wedding, tragedy struck. Supposedly, Pascualita was bitten by a poisonous insect and later died. Distressed by the death of her daughter, Pascuala set out to immortalize her. She embalmed the body, dressed it in her wedding gown, and propped it up in the window of her boutique, for all to see. Today, Pascualita remains standing in the window of “La Popular” in downtown Chihuahua. Although commonly regarded to as a myth, the details in the mannequin (especially in the hands) keep onlookers wondering.

Στην Τσιχουάουα του Μεξικού υπάρχει ένα κατάστημα νυφικών με μια κούκλα στη βιτρίνα, την Πασκουαλίτα. Τοπικός urban legend λέει πως μια γυναίκα, η Pascuala Esparza είχε ένα κατάστημα νυφικών στο κέντρο της πόλης και όταν η κόρη της επρόκειτο να παντρευτεί, της ετοίμασε η ίδια η μάνα της το νυφικό της. Ομως λίγο πριν το γάμο, ένα δηλητηριώδες έντομο τσίμπησε την κόρη, η οποία πέθανε αμέσως. Συντετριμμένη από το χαμό της κόρης της, η μητέρα αποφάσισε να την αποθανατίσει. Βαλσάμωσε με τον καλύτερο τρόπο το σώμα της, το έντυσε με το νυφικό που είχε ετοιμάσει και την τοποθέτησε στη βιτρίνα του καταστήματός της, όπου υπάρχει μέχρι σήμερα. Αν και θεωρείται ως μύθος αυτή η ιστορία, πολλά μέρη της κούκλας, και ειδικά τα χέρια, είναι τόσο ρεαλιστικά σχεδιασμένα που τα ερωτηματικά εξακολουθούν να υπάρχουν.








2 σχόλια:

  1. Γουστάρεις την συντήρηση πτωμάτων ;

    Είναι απλή και δίνει υπέροχο οπτικο αποτέλεσμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χαχα! πολύ καλό! σε επόμενο που ετοιμάζω με μεμονωμένα μουμιοποιημένα πτώματα θα συμπεριλάβω κάποια

    ΑπάντησηΔιαγραφή