Flagellation part 3: "Pain and Pleasure" sexual play

Edouard-Henri Avril (1843–1928)

Ο σαδομαζοχισμός ή η «κυριαρχία και υποταγή» ως συναινετικό σεξουαλικό παιχνίδι περιλαμβάνει πολλά στο ρεπερτόριό του, με συνηθέστερα από αυτά τα δεσίματα και τα χτυπήματα κυρίως με μαστίγιο, συνήθως ήπια, αλλά σε ακραίες περιπτώσεις αρκετά επώδυνα και επικίνδυνα.

Franz von Bayros (1866–1924)

Από ψυχοσωματικής άποψης έχουν γραφτεί πολλά, αλλά νομίζω ο Βίλχελμ Ράιχ («Ο Μαζοχιστικός Χαρακτήρας» στην «Ανάλυση του Χαρακτήρα» τόμος 2) έχει κάνει τις πιο ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις εντάσσοντάς το σε μια αδυναμία επίτευξης σεξουαλικής διέγερσης ή αισθήματα ενοχής απέναντι σε αυτήν, η οποία επιτυγχάνεται τελικά με τα χτυπήματα ή με ανάλογες φαντασιώσεις.

Edouard-Henri Avril (1843–1928)

Η σεξουαλική διέγερση προκαλεί αισθήματα θερμότητας στο δέρμα, κοκκινίσματος και έντονης κυκλοφορίας του αίματος, έκλυσης ενδορφινών, κλπ, βιοφυσικές λειτουργίες που προκαλούνται και με τα χτυπήματα. Το σώμα, λοιπόν, έχοντας μια ψυχρότητα και ανεπάρκεια στην αδιατάραχτη σεξουαλική διέγερση λόγω σεξουαλικών αναστολών, αναζητά την επίτευξη αυτής μέσω των χτυπημάτων, είτε στη φαντασία (πολύ πιο συνήθεις μάλιστα είναι οι σαδομαζοχιστικές φαντασιώσεις, παρά η ενεργή συμμετοχή σε τέτοια παιχνίδια), είτε ενεργητικά στην πράξη.

Marcellus Laroon (1680-1688)

Τα παραπάνω, συνδυασμένα με μια υποσυνείδητη προσπάθεια «διαχείρισης-ρύθμισης εκ του πονηρού» των αισθημάτων ενοχών για την σεξουαλική διέγερση του στυλ « «εξαγοράζω» με τιμωρία και πόνο την «αμαρτωλή» επιθυμία μου για ηδονή», «δεμένη απαλλάσσομαι από την ενοχή της σεξουαλικής πράξης ή διέγερσης, θεωρώντας την ως επιβαλλόμενη χωρίς τη συναίνεσή μου» από την πλευρά του μαζοχιστή

και «σε τιμωρώ γιατί επιθυμείς την ηδονή, ή γιατί μου προκαλείς εσύ αυτή την «αμαρτωλή» επιθυμία για ηδονή» από την πλευρά του ρόλου του σαδιστή,

και με το γεγονός ότι συχνά στο σαδομαζοχιστικό σεξουαλικό παιχνίδι οι ρόλοι εναλλάσσονται, αποτελούν μια ικανοποιητική εξήγηση για αυτό το παιχνίδι και τις φαντασιώσεις.

Edouard-Henri Avril (?) (1843–1928)

Λίγοι/ες όμως τολμούν να μιλήσουν ανοιχτά για αυτά, αν και σήμερα δεν θεωρούνται πλέον διαστροφές, αλλά αποδεκτές πρακτικές, όμως σε έναν υποκριτικό κόσμο με πλασματική σεξουαλική ελευθερία, όπου γενικά απολαμβάνει μια στερημένη σεξουαλικότητα, κατασταλμένη στην εποχή που αυτή διαμορφώνεται (παιδική ηλικία) και γεμάτη εμπορευματοποιημένα υποκατάστατα και «βοηθήματα» στην ενήλικη.

Audrey Vincent Beardsley
Flagellation club in London (1895)

Στις φωτογραφίες παρατηρούμε ότι αυτά τα σεξουαλικά παιχνίδια ήταν κοινός τόπος στην αριστοκρατική τάξη του 18ου και 19ου αιώνα, των οποίων η αργόσχολη ζωή τους έκανε να αναζητούν διάφορους γραφικούς τρόπους να ξεπερνάνε την ανία τους, χωρίς αναστολές. Η σεξουαλική ηθική ήταν μόνο για τις κατώτερες τάξεις!

Sadomasochism or dominance and submission as a sexual play of mutual concent includes many practices in its repertoire, the most common of these are binding and beating with whip, usually mild lashes, but in extreme cases, painful and quite dangerous.

From psychosomatic aspect much have been written about, but I think Wilhelm Reich («The Masochistic Character» in «Character Analysis» volume two) has done the most interesting approaches attributing it to an impontene in achieving free sexual pleasure because of feelings of guilt towards sexual excitation, which is finally achieved by beating and lashes.

Les Flagellants et les flagellés de Paris (1902)
by Charles Virmaître

Sexual stimulation causes feelings of heat to the skin, redness and intense blood circulation and release of endorphins, biophysical functions that also take place during flagellation. Thus, the body, having a deficiency because of sexual inhibitions towards the proper sexual stimulation, is seeking to achieve this excitation through the beating either in his/her imagination (in fact sadomasochistic fantasies much more common, than active participation in such games), or in action during sexual intercourse.

Urs Graf "Aristoteles and Fyllis"
late 15th- early 16th century

If we combine all the above with

- the subconscious effort to a "tricky regulation" of the guilty feelings for sexual stimulation of the style "I "exchange" with punishment and pain my “sinful” desire for pleasure," and "When I’m bound I’m released from the responsibility and subsequent guilt of the sexual act or exciting, considering it as forced without my consent " from the perspective of the masochist’s role and" I punish you because you desire the “sinful” pleasure, or because you cause to me the sinful feelings of lust and desire for pleasure" from the perspective of the sadist’s role.

- and with the fact that in sadomasochistic sexual play alternating roles between the partners usually take place,

Then, we have a satisfactory approach for these sexual practices and fantasies.

Jan Sadeler I "Aristotle and Phyllis" (1587-1593)

Few dare to talk openly about them without irony, but nowadays they are no longer considered as perversions, they are acceptable practices instead when are in mutual consent. But we must have in mind that this happens in a world of fake sexual freedom who is allowed to enjoy a poor sexuality in general, deprived during the time it is mould (childhood) and full of commercialized substitutes and facilitations during adulthood.

Unknown "Phyllis riding Aristotle"

We can see in the pictures that such sex games were a common place in aristocracy of the 18th and 19th century, whose idle life made them look for various ways and practices without any moral inhibitions to overcome their boredom. The sexual morality was restricted to the lower classes.

Aroldo Bonzagni (late 19th cent)

From Mel Gordon's book:
"Voluptuous Panic: The Erotic World of Weimar Berlin"