Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010
Hans Holbein the Younger’s Dance of death
O Hans Holbein the Younger (1498–1543) ήταν διάσημος για τα Memento mori & Danse Macabre έργα του. Ηδη έχω παρουσιάσει τους “Ambassadors”. Σήμερα θα δούμε τις 41 ξυλογραφίες του Χορού του Θανάτου (1523-26).
Απόκτησαν μεγάλη φήμη και τυπώθηκαν σε πολλά αντίτυπα βιβλίων, είτε στην αρχική είτε σε παραλλαγμένες εκδοχές τους. Λόγω του γεγονότος ότι ασκούσαν έντονη κοινωνική κριτική στην αυθαιρεσία του Πάπα και της εκκλησίας απαγορεύτηκαν αρχικά από την Ιερά Εξέταση και μεταγενέστερες εκδόσεις περιέλαβαν πιο αμβλυμένης κριτικής ξυλογραφίες.
Υπάρχουν σημαντικές διαφορές από τα κλασσικά Danse Macabre μοτίβα που έχω ξαναπαρουσιάσει αρκετές φορές. Πχ δεν υπάρχει ο αρχικός κήρυκας στην αρχή της ακολουθίας των παραστάσεων, αντιθέτως, υπάρχει κήρυκας σε μια παράσταση που τον επιλέγει ο θάνατος. Ούτε κάτω από κάθε παράσταση υπάρχει ο διάλογος του θανάτου με το επιλεγμένο θύμα του. Σε διάφορες εκδόσεις υπάρχουν λεζάντες και στίχοι, αλλά είναι μεταγενέστερες προσθήκες που δεν ταιριάζουν πολύ με την εικόνα, αφήνοντας έτσι ανοιχτή την ερμηνεία της παράστασης από τον παρατηρητή.
Επίσης, οι εικόνες είναι μεμονωμένες και απεικονίζουν διαφορετικές καταστάσεις και μέρη και όχι σε ενιαία «χορευτική» ακολουθία. Οι αιτίες θανάτου είναι διαφορετικές, κυρίως πόλεμοι και επιθέσεις, ενώ στα κλασσικά danse macabre ο θάνατος είναι ταυτόχρονος για όλους, πιθανότατα κάποια επιδημία. Συχνά, μάλιστα,είναι απειλητικός, παρεμβαίνει σε σκηνές καθημερινότητας, μπορεί να είναι σε συμπλοκή μάχης με το θύμα, ενώ στα κλασσικά Danse macabre απλώς συνοδεύει χορεύοντας το θύμα, δείχνοντάς του ότι ήρθε η ώρα του. Επιπλέον μπορεί να υπάρχουν και πάνω από ένας σκελετοί, ακόμα και αρσενικοί και θηλυκοί.
Η μεγάλη διάδοση αυτών των ξυλογραφιών έκανε τα κλασσικά Danse macabre μοτίβα να υποχωρήσουν ως παλιομοδίτικη τεχνοτροπία, επανακαθορίζοντας το είδος αυτό τέχνης. Διαβάστε εδώ μια πολύ αναλυτική παρουσίαση αυτών των έργων ανά εικόνα.
Hans Holbein the Younger (1498–1543) was famous for his Memento mori & Danse macabre works. I have already presented his famous anamorphic “Ambassadors”. Today we see his Dance of Death 41 woodcuts (1523–26).
They were very famous and were printed in books either in their original or other later versions many times for many years. They were considered to make strong social and anticlerical criticism against Church authoritarians and corruption. Especially in one woodcut, the Pope is surrounded by demons and a Prince or King is kissing his legs, a practice that was considered inacceptable by the Protestants. So the book was originally banned by the Holy Inquisition, and later editions made some changes to the woodcuts in order to be more acceptable to the Church authorities.
There are some differences from the classic Danse Macabre pattern Ι have presented many times before:
There is no preacher in the beginning, instead the preacher is one of the persons who confront death as skeleton.
Also there are no original conversation verses between Death and his chosen victim. Τhese were later addendums that don’t always fit with the picture, so the interpretation of the pictures is left open to the observer.
In classic Danse Macabre all participants are shown in one great dance - often a chain dance. In Hobein’s there are independent scenes. Death threatens constantly and everywhere.
In classic Danse Macabre the victims have apparently died simultaneously - probably from the Black Death. In Hobein’s people die at different times. Typical causes of death are war and accidents.
In classic Danse Macabre Death is a messenger, dancing around - announcing to the dead that the time is up. In Hobein’s Death causes destruction, fights and kill people, sometimes skeletons were more than one, being male and female.
The popularity of this books made classic danse macabre to be out of fashion, redefining this genre. Read here description and details about every single woodcut.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
πω, τρομερά! είναι απίστευτη αυτού του είδους η τέχνη! καλά, και οι celtic frost στο τέλος ήρθαν για να δέσει το γλυκό, από τα αγαπημένα συγκροτήματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίτε ένας σκελετός είτε δύο...... μόνο έναν παίρνουν τη φορά.......
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά είναι πολύ μοναχικό ταξίδι και κάπου ο Στήβεν Κίνγκ λέει....«Όλοι χρωστάμε ένα θάνατο. Κι εκεί δεν υπάρχουν εξαιρέσεις...».
Την καλησπέρα μου!!!!