Penny Dreadful "Varney the Vampire"

Τα penny dreadful ήταν περιοδικές εκδόσεις του 19ου αι., σαν κόμικς, με ιστορίες τρόμου σε συνέχειες που κόστιζαν μια πένα, προορίζονταν για τα στρώματα της εργατικής τάξης και κυκλοφορούσαν κάθε βδομάδα. Η πιο γνωστή τέτοια ιστορία ήταν ο Varney the Vampire (1845-1847), που αφορούσαν τις περιπέτειες του Sir Francis Varney, ενός βρυκόλακα που κυριαρχεί και απειλεί μια πρώην αριστοκρατική οικογένεια που ξέπεσε και καταστράφηκε οικονομικά.

Πολλές από τις σύγχρονες ιστορίες με βρυκόλακες είναι εμπνευσμένες από αυτήν. Ο Varney έχει νύχια σαν αρπακτικού, μεγάλους κυνόδοντες που αφήνουν δυο τρύπες στο λαιμό των θυμάτων, υπνωτικές ικανότητες και υπεράνθρωπη δύναμη. Επιπλέον μπορεί και κυκλοφορεί και την ημέρα και δεν φοβάται σταυρούς, σκόρδα και λοιπά βαμπιροαπωθητικά.. Γενικά φέρεται σαν κανονικός άνθρωπος, αλλά καταλαμβάνεται από βαμπιρικές τάσεις όταν η ζωτική του ενέργεια πέφτει. Επίσης προκαλεί και την συμπάθεια του αναγνώστη, μια και αν και δεν μπορεί να αντισταθεί σε αυτή την μεταμόρφωση, παρόλα αυτά την σιχαίνεται.

A penny dreadful was a type of British fiction publication in the nineteenth century that usually featured lurid serial stories appearing in parts over a number of weeks, each part costing a penny. The term, however, soon came to encompass a variety of publications that featured cheap sensational fiction, such as story papers and booklet “libraries.” The penny dreadfuls were printed on cheap pulp paper and were aimed primarily at working class adolescents. (wikipedia)

“Varney the Vampire” (1845-1847) that was published in book form in 1847. It is of epic length: the original edition runs to 868 double columned pages divided into 220 chapters. The story concerns the troubles that Sir Francis Varney, a vampire, inflicts upon the Bannerworths, a formerly wealthy family driven to ruin by their recently deceased father.

Many of today's standard vampire tropes originated in Varney: Varney has fangs, leaves two puncture wounds on the necks of his victims, has hypnotic powers, and has superhuman strength. Unlike later fictional vampires, he is able to go about in daylight and has no particular fear or loathing of crosses or garlic. He can eat and drink in human fashion as a form of disguise, but he points out that human food and drink do not agree with him. His vampirism seems to be a fit that comes on him when his vital energy begins to run low; he is a regular person between feedings. This is also the first example of the "sympathetic vampire," a vampire who loathes his condition but is nonetheless a slave to it. (wikipedia)

Anyone who wants to read the whole story will find it HERE