Gustave Dore's Divine Comedy illustration

H Θεία Κωμωδία είναι ένα επικό ποίημα του Dante Alighieri που γράφτηκε μεταξύ 1308 και 1321 και θεωρείται ως ένας από τους προδρόμους της Ιταλικής λογοτεχνίας, αλλά και ένα από τα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.


Είναι ένα φανταστικό και αλληγορικό όραμα της χριστιανικής μετά θάνατον ζωής, όπως αυτό προσλαμβάνονταν εκείνη την εποχή και είχε αναπτυχθεί από την εκκλησία. Χωρίζεται σε τρία μέρη, την Κόλαση, το Καθαρτήριο και τον Παράδεισο.


Επιφανειακά, το ποίημα περιγράφει την περιήγηση του Δάντη στην Κόλαση, το Καθαρτήριο και τον Παράδεισο. Όμως σε ένα βαθύτερο επίπεδο, είναι μια αλληγορική περιγραφή του ταξιδιού των ψυχών προς τον Θεό., αντλώντας έμπνευση από την Χριστιανική θεολογία και τις διδασκαλίες του Θωμά του Ακινάτη.


Είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, και περιγράφει το ταξίδι του Δάντη και στα τρία βασίλεια των νεκρών, το οποίο διαρκεί από τη Μεγάλη Παρασκευή μέχρι την Τετάρτη μετά το Πάσχα την Ανοιξη του 1300. Τον Δάντη συνοδεύει ο ποιητής Βιργίλιος στην Κόλαση και το Καθαρτήριο, στον δε Παράδεισο η Βεατρίκη, ο πλατωνικός του έρωτας από τα παιδικά του χρόνια και το πρότυπο της εξειδανικευμένης γυναίκας για αυτόν.


Η εικονογραφήσεις του έργου από τον Gustave Dore είναι πιο ζοφερές και μακάβριες στην Κόλαση και το Καθαρτήριο, αλλά αυτές του Παραδείσου εκπέμπουν φως και έχουν μια εντυπωσιακή λεπτομέρεια και γεωμετρία σαν των φράκταλ σχεδίων. Μπορείτε να δείτε όλη την εικονογράφηση του έργου ανά κεφάλαιο στα Wikimedia Commons: Inferno, Purgatorio, Paradiso


The Divine Comedy is an epic poem written by Dante Alighieri between 1308 and his death in 1321. It is widely considered the preeminent work of Italian literature, and is seen as one of the greatest works of world literature. The poem's imaginative and allegorical vision of the Christian afterlife is a culmination of the medieval world-view as it had developed in the Western Church It is divided into three parts, the Inferno, Purgatorio, and Paradiso.


On the surface the poem describes Dante's travels through Hell, Purgatory, and Heaven; but at a deeper level it represents allegorically the soul's journey towards God. At this deeper level, Dante draws on medieval Christian theology and philosophy, especially the teachings of Thomas Aquinas. At the surface level, the poem is understood to be fictional.


The poem is written in the first person, and tells of Dante's journey through the three realms of the dead, lasting from the night before Good Friday to the Wednesday after Easter in the spring of 1300. The Roman poet Virgil guides him through Hell and Purgatory; Beatrice, Dante's ideal woman, guides him through Heaven. Beatrice was a Florentine woman whom he had met in childhood and admired from afar in the mode of the then-fashionable courtly love tradition. (Wikipedia)


Gustave Dore’s illustration is quite goth and murky for Inferno and Purgatorio but for Paradiso are luminous and detailed, reminding geometrical and fractal structures. You can see all the illustrations in wikimedia commons, per chapter: Inferno, Purgatorio, Paradiso