Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009
Does music affect water crystallization?
Dr. Masaru Emoto, Japan, has made some interesting experiments of producing hexagonal ice crystals of water when exposed in various conditions, in different kinds of music, in human emotions or by using water from various sources, from clear spring water or polluted from lakes of rivers and then taking pictures of them.
The results were quite impressive by looking at his photos. Despite his highly controversial interpretations and conclusions, one of the most convincing parts of these experiments were the affection of different kinds of music to the shapes of the hexagonal water crystals. Crystals seemed to choose their very symmetric shapes according to music tones and harmony and showed complete disruption and disorder only under heavy metal music!
This conclusion seems not to be flawed, because another scientist, the biologist Dr. Hillman observed similar reactions in production rate of biological molecules in his preparations when exposed to sounds of laugh or music.
Of course, we can’t conclude that Heavy Metal is toxic to humans! People feel very high listening to their favorite music and these strong feelings counteract any other possible negative affection to our biological structure. Maybe those who hate Heavy Metal have a great problem in listening it, as any other has when is forced to hear music that he dislikes or unfamiliar to him as it is used as torture against Muslims by American soldiers through their imperialistic wars in Middle East.
Ο Ιάπωνας Ερευνητής Δρ. Μασάρου Εμότο είναι γνωστός για τα αμφιλεγόμενα πειράματά του για την επίδραση στον σχηματισμό εξαγωνικών κρυστάλλων νερού της μουσικής, των συναισθημάτων ή περιβαλλοντικών συνθηκών. Εχει δε δημοσιοποιήσει εκατοντάδες φωτογραφίες τέτοιων μικροκρυσταλλικών σχηματισμών. Αν και οι ερμηνείες που δίνει είναι πολύ αμφιλεγόμενες, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για την επίδραση της μουσικής σε αυτούς, μια και ένας ακόμα ερευνητής, ο βιολόγος Δρ. Χίλμαν, έχει παρατηρήσει την επίδραση ήχων μουσικής ή γέλιου στην σύνθεση βιολογικών μορίων σε εργαστηριακά παρασκευάσματα.
Στις φωτό βλέπουμε πόσο όμορφους κρυστάλλους και σε τι ποικιλία μορφών σχηματίζουν διάφορα είδη μουσικής, εκτός του Heavy Metal που δείχνει να αποδιοργανώνει τελείως την τάξη στην κρυστάλλωση των μορίων του νερού.
Φυσικά δεν μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η μέταλ μουσική μας κάνει κακό, μια και οι άνθρωποι βιώνουν πολύ δυνατά θετικά αισθήματα όταν ακούν την αγαπημένη τους μουσική και αυτό πιθανότατα εξουδετερώνει την όποια αρνητική επίδραση σε μέρη του βιοσυστήματός μας. Ισως μόνο όσοι μισούν το μέταλ να έχουν όντως πρόβλημα, όπως έχει πρόβλημα και οποιοσδήποτε αναγκάζεται να ακούει μουσική που δεν του αρέσει ή του είναι ανοίκεια, όπως συμβαίνει στους πολέμους των ΗΠΑ όταν οι Αμερικανοί στρατιώτες βασανίζουν κρατούμενους μουσουλμάνους βάζοντάς τους να ακούν πολύ δυνατά μέταλ μουσική και στις πιο ακραίες εκδοχές της.
Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009
"The Nightmare" (1781) by Henry Fuseli
Henry Fuseli (1741-1825) was a Swiss painter, poet, critic, and teacher, a fervent admirer of Shakespeare, who spent most of his active career in England. Fuseli has often been regarded as a forerunner of the Romantic art movement and a precursor of Symbolism and Surrealism. His most famous painting is The Nightmare (1781), in which an ape-like goblin sits on a young woman, who is sleeping in a strained posture.
After his romance in Zurich with Lavater's (his best friend) niece Anna Landolt failed, he left in 1779 for London. It is though that his best-known scene, The Nightmare, refers to this affair. A young woman is mounted by a demonic looking incubus; the monster literally is a burden on her heart. She lies in a sprawl, with her arm hanging down. A horse, the "night mare" gazes through the curtains with phosphorescent eyes, observing or leering. It has remained a puzzle, whose nightmare Fuseli portrays - it cannot be the woman's because she is part of the scene herself. It has been said, that the picture is an revenge for an unfulfilled desire, ultimately perhaps a manifestation of a jealous passion, in which the strange lover of the woman is reduced into a monster. The work became so popular that Fuseli painted several other versions on request. (extract from the article by Petri Liukkonen (author) & Ari Pesonen)
Το διασημότερο έργο του Φουσέλι, "ο Εφιάλτης" λέγεται ότι είναι εμπνευσμένο από το αποτυχημένο ρομάντσο του με την Anna Landolt, τη νύφη του καλύτερου φίλου του. Πιστεύεται ότι εκφράζει τη ζήλια και το αίσθημα ταπείνωσης από αυτή του την αποτυχία, παρουσιάζοντας τον εαυτό του σαν ένα κακόμορφο σκοτεινό δαίμονα incubus που γίνεται βάρος στο όμορφο σώμα της κοιμωμένης. Το έργο αυτό έγινε τόσο διάσημο που ο Φουσέλι έκανε και άλλες εκδοχές του επειδή του ζητήθηκαν. Η δεύτερη φωτό είναι μια από αυτές.
Ο πίνακας αυτός χρησιμοποιείται και ως αναπαράσταση του φαινομένου της υπνικής παράλυσης που στη λαϊκή φαντασία είναι ένας δαίμονας με το όνομα Μόρα, Βραχνάς ή Incubus/Succubus που μας κρατάει σε ακινησία ενώ είμαστε σε κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνου.
After his romance in Zurich with Lavater's (his best friend) niece Anna Landolt failed, he left in 1779 for London. It is though that his best-known scene, The Nightmare, refers to this affair. A young woman is mounted by a demonic looking incubus; the monster literally is a burden on her heart. She lies in a sprawl, with her arm hanging down. A horse, the "night mare" gazes through the curtains with phosphorescent eyes, observing or leering. It has remained a puzzle, whose nightmare Fuseli portrays - it cannot be the woman's because she is part of the scene herself. It has been said, that the picture is an revenge for an unfulfilled desire, ultimately perhaps a manifestation of a jealous passion, in which the strange lover of the woman is reduced into a monster. The work became so popular that Fuseli painted several other versions on request. (extract from the article by Petri Liukkonen (author) & Ari Pesonen)
Το διασημότερο έργο του Φουσέλι, "ο Εφιάλτης" λέγεται ότι είναι εμπνευσμένο από το αποτυχημένο ρομάντσο του με την Anna Landolt, τη νύφη του καλύτερου φίλου του. Πιστεύεται ότι εκφράζει τη ζήλια και το αίσθημα ταπείνωσης από αυτή του την αποτυχία, παρουσιάζοντας τον εαυτό του σαν ένα κακόμορφο σκοτεινό δαίμονα incubus που γίνεται βάρος στο όμορφο σώμα της κοιμωμένης. Το έργο αυτό έγινε τόσο διάσημο που ο Φουσέλι έκανε και άλλες εκδοχές του επειδή του ζητήθηκαν. Η δεύτερη φωτό είναι μια από αυτές.
Ο πίνακας αυτός χρησιμοποιείται και ως αναπαράσταση του φαινομένου της υπνικής παράλυσης που στη λαϊκή φαντασία είναι ένας δαίμονας με το όνομα Μόρα, Βραχνάς ή Incubus/Succubus που μας κρατάει σε ακινησία ενώ είμαστε σε κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνου.
Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009
Elizabeth Bathory (1560 –1614) the terrible female serial killer
The original portrait of the Countess Elizabeth Bathory from 1585 is lost (spirited away in the 1990s). However, this is a fairly contemporary copy of that original, probably painted in the late 16th century. She was 25 when the original portrait -- the only known image of her -- was painted.
Η περιβόητη Ματωμένη κόμησα της Ουγγαρίας λέγεται ότι στη διάρκεια της ζωής της σκότωσε με φριχτό τρόπο πάνω από 600 νέες κοπέλες. Αν και στη δίκη της αποδείχθηκαν μόνο μερικές δεκάδες περιπτώσεων, οι μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων και διασωθέντων ήταν πάρα πολλές.. Μετά το θάνατό της (μάλιστα η ίδια καταδικάστηκε σε κατ' οίκον περιορισμό και πέθανε 1 χρόνο μετά, ενώ οι συνένοχες υπηρέτριες καταδικάστηκαν σε θάνατο) κυκλοφόρησαν πολλές φήμες ότι έκανε μπάνιο στο αίμα των νεκρών κοριτσιών για να διατηρήσει τη νιότη της. Περισσότερες λεπτομέρειες για τις ωμότητές της στο wikipedia
In the Lake Balaton town of Keszthely, in the torture museum there is a wax exhibit depicting the legend of bloodbath of Countess Bathory
The notorious Bloody Countess of Hungary is said that she was responsible for the brutal death of more than 600 young females. In her trial no more than 70 cases were solved, but many witnesses and survivors testified for much more murders. After her Death (worth notifying the fact that she was condemned in house arrest, but her assistants were executed) there were rumours about her that she has taken baths in the blood of her victims to retain her beauty and youth. More about her history and atrocities in wikipedia
Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009
Album: From Mars to Sirius, Artist: Gojira (2005)
Progressive Death/Groove Metal from France. All members were raised in Bayonne with a surrounding beautiful landscape that inspired Gojira's interest in nature and the earth. Gojira uses its lyrics to spread its spiritual beliefs and concerns for the environment. More in wikipedia
It is a concept album, focusing on the changing environment of the Earth, and how humanity must do something to save the Earth before it is too late. This album follows a character who sees the world end and sets out on a journey to find the Flying Whales so they can teach the character to fly. Said character flies to Sirius C, where the 'Master Race' teaches him to restore life to the planet (possibly Earth or Mars). (wikipedia)
It is a concept album, focusing on the changing environment of the Earth, and how humanity must do something to save the Earth before it is too late. This album follows a character who sees the world end and sets out on a journey to find the Flying Whales so they can teach the character to fly. Said character flies to Sirius C, where the 'Master Race' teaches him to restore life to the planet (possibly Earth or Mars). (wikipedia)
Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009
Memento mori - La Calavera Catrina
«Θυμήσου ότι θα πεθάνεις!» είναι το μήνυμα πολλών έργων τέχνης του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης που μαζί με τα Danse macabre υπενθυμίζουν την φθαρτότητα της ζωής μας και κατά συνέπεια την τύχη που μας περιμένει στον άλλο κόσμο αν δεν είμαστε ενάρετοι και καλοί χριστιανοί.
Οι αναπαραστάσεις του memento mori άλλοτε μοιάζουν με τα Danse macabre, άλλοτε είναι μόνο σκελετοί, ή αποτελούν απλώς ένα κρανίο δίπλα σε μια προσωπογραφία συνήθως κάποιου ευγενή, άλλοτε είναι και σκελετοί ντυμένοι με ακριβή ενδυμασία.
Hans Holbein the Younger “The Ambassadors” (1533)
Ένα από τα πιο γνωστά είναι και ο πίνακας του Hans Holbein the Younger “The Ambassadors” (1533) στον οποίο κάτω από τους δύο ευγενείς βρίσκεται ένα παραμορφωμένο κρανίο με την τεχνική της Αναμόρφωσης, το οποίο φαίνεται κανονικά μόνο από θέαση του πίνακα υπό πολύ μικρή γωνία σε σχέση με το επίπεδό του (στην οθόνη του πισί πάτε στα δεξιά και δείτε το από πολύ πλάγια).
La Calavera Catrina
Παρόμοιας θεματολογίας και σκοπού είναι και το έργο του José Guadalupe Posada «La Calavera Catrina» του 1913 το μοτίβο του οποίου πέρασε στην Μεξικάνικη κουλτούρα και αναπαράγεται σε διάφορες σχετικές μορφές την περίφημη Μέρα των Νεκρών με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό: Ολοι οι πλούσιοι και μοδάτοι, παρόλη την προσποίησή τους ότι είναι μεγάλοι και τρανοί, στην πραγματικότητα είναι ίσοι μπροστά στο θάνατο με όλους.
“Remember you shall die” is the message of many artworks of the Medieval Age and Renaissance. Along with the Danse Macabre, remind the mortality and our fate in after death world if we don’t follow God’s Will and if we are not good Christians.
Memento mori drawings are similar to Danse macabre, or they are a single skull beside a prince, or King, or they are skeletons in rich clothing. The most famous is the Hans Holbein the Younger “The Ambassadors” (1533) where the skull is depicted with the Anamorphosis technique of distortion: you can see this skull in your pc in its normal shape if you look at it at a very small angle to the level of the painting from the right.
Of similar intention was the etching «La Calavera Catrina» ( 1913) by José Guadalupe Posada. That theme was later adopted to Mexican culture as an important symbol in their Day of the Dead celebration: it shows that the rich and fashionable, despite their pretensions to importance, are just as susceptible to death as anyone else.
Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009
Η Πεντάλφα (Τα μαθηματικά του Αντίχριστου part 2)
Η Πεντάλφα ή Pentagram είναι ουσιαστικά το πενταγωνικό άστρο που προκύπτει αν ενώσουμε ανά δύο τις κορυφές ενός κανονικού πολυγώνου. Είναι το απλούστερο αστεροειδές πολύγωνο και έχει αποτελέσει μεταφυσικό σύμβολο σε πολλούς πολιτισμούς, και κάθε λογής θρησκευτικές ομάδες ή οπαδούς του μεταφυσικού και της μαγείας. Αποτελεί συγχρόνως χριστιανικό και σατανιστικό σύμβολο (ειδικά αντεστραμμένο που θυμίζει λίγο το κατσικόμορφο πρόσωπο του διαβόλου).
Από γεωμετρική σκοπιά έχει μια ξεχωριστή ιδιότητα σχετικά με κάθε ευθύγραμμο τμήμα από τα οποία αποτελείται: ο λόγος των μηκών του μεγαλύτερου προς το αμέσως μικρότερό του είναι σταθερός για όλα και ισούται με φ=1,618... δηλαδή με την παγκόσμια σταθερά της Χρυσής Τομής (δείτε τα χρώματα στο σχήμα και στην παράσταση):
Επίσης αποτελείται από 10 ισοσκελή τρίγωνα, 5 οξυγώνια και 5 αμβλυγώνια, οι λόγοι των μηκών πλευρών τους (μεγαλύτερη προς μικρότερη) δίνουν πάλι το φ.
Για την ακριβή γεωμετρική κατασκευή του απαιτείται πρώτα η κατασκευή εγγεγραμμένου σε κύκλο κανονικού πενταγώνου και μετά ενώνουμε ανά δύο τις κορυφές του.
For more information about pentagram symbolism and maths visit wikipedia
Από γεωμετρική σκοπιά έχει μια ξεχωριστή ιδιότητα σχετικά με κάθε ευθύγραμμο τμήμα από τα οποία αποτελείται: ο λόγος των μηκών του μεγαλύτερου προς το αμέσως μικρότερό του είναι σταθερός για όλα και ισούται με φ=1,618... δηλαδή με την παγκόσμια σταθερά της Χρυσής Τομής (δείτε τα χρώματα στο σχήμα και στην παράσταση):
Επίσης αποτελείται από 10 ισοσκελή τρίγωνα, 5 οξυγώνια και 5 αμβλυγώνια, οι λόγοι των μηκών πλευρών τους (μεγαλύτερη προς μικρότερη) δίνουν πάλι το φ.
Για την ακριβή γεωμετρική κατασκευή του απαιτείται πρώτα η κατασκευή εγγεγραμμένου σε κύκλο κανονικού πενταγώνου και μετά ενώνουμε ανά δύο τις κορυφές του.
For more information about pentagram symbolism and maths visit wikipedia
Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009
Album: Screams and Whispers, Artist: Anacrusis (1993)
A great band of progressive metal that passed unoticeable. Today my favorite album by them. More in allmusic
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009
The Νumber of the Beast, (Τα Μαθηματικά του Αντίχριστου, part 1)
ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου, ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστιν, καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ ἑξακόσιοι ἑξήκοντα ἑξ (Αποκάλυψη 13:18)
666: είναι ένας κοινός αριθμός σαν τους άλλους; Αυτό εννοείται, αλλά δεν παύει να είναι ένας από αυτούς που έχουν μαζεμένες πολλές ενδιαφέρουσες ιδιότητες.
Πρώτα πρώτα είναι τριγωνικός αριθμός, δηλαδή προκύπτει ως άθροισμα διαδοχικών αριθμών ως το 36: 666=1+2+3+4+5+6+7+…+36 που μπορούν ποσοτικά να τοποθετηθούν σε τριγωνική μορφή (δείτε το παραπάνω σχήμα). Μάλιστα είναι και διπλά τριγωνικός μια και το 36, ο τελευταίος διαδοχικός στο άθροισμα, είναι και αυτός τριγωνικός αριθμός, αλλά συγχρόνως και τετράγωνο του 6 που επίσης είναι τριγωνικός αριθμός.
Αποτελεί άθροισμα τετραγώνων πρώτων αριθμών:
Είναι και αριθμός Σμιθ, δηλαδή το άθροισμα των ψηφίων του στο δεκαδικό σύστημα είναι ίσο με το άθροισμα των ψηφίων που αποτελούν το γινόμενο πρώτων παραγόντων του: 6+6+6= 2+3+3+3+7 (τα δυο τελευταία στην πραγματικότητα είναι ο αριθμός 37 λαμβανόμενος ως τα ψηφία του ξεχωριστά: 666=2 x 3 x 3 x 37)
Επιπλέον είναι και παλίνδρομος αριθμός (διαβάζεται και από τα δεξιά και από τα αριστερά),
Και η γραφή του στα ρωμαϊκά είναι DCLXVI δηλαδή όλα τα ρωμαϊκά ψηφία σε φθίνουσα σειρά (D = 500, C = 100, L = 50, X = 10, V = 5, I = 1).
Για άλλες πιο περίπλοκες ιδιότητές του δείτε στο wikipedia. Wikipedia must also be visited by our non-greek funs, because the post is a translation summary of this article
Όπως και να το κάνουμε πάντως είναι από τους πιο γοητευτικούς αριθμούς.
Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009
Famous "Danse Macabre" themes
Danse Macabre themes were popular allegorical portrayals of Death: skeletons who walk dead people of any social status to their graves, sometimes playing music or dancing. They reminded the universal domination of Death over every creature, the fragility of our lives and how vain are the glory, the honours, wealth and any other social or material value: Death unites us all, no matter our social status and our distinctions
Τα μοτίβα Danse Macabre ήταν δημοφιλείς αλληγορικές αναπαραστάσεις του θανάτου ως σκελετών που συνοδεύουν τους ανθρώπους οποιασδήποτε κοινωνικής τάξης στους τάφους τους, συχνά μετά μουσικής και χορών. Υπενθύμιζαν την παγκοσμιότητα και κυριαρχία του θανάτου σε κάθε ον, το πόσο εύθραυστες είναι οι ζωές μας και πόσο μάταιες η δόξα, οι τιμές, τα πλούτη, κλπ «αξίες»: Ασχετα με το κοινωνικό στάτους του καθένα μας και τις όποιες (μάταιες) διακρίσεις, τελικά μας ενώνει όλους ο θάνατος.
Famous and most representative drawings of Danse Macabres with zoom in details (klik on to enlarge):
«The Triumph of Death» by Pieter Bruegel the Elder (1562)
A panoramic view of the domination of Death. Legions of thousands skeletons appear from everywhere and destroy, plunder and massacre everyone irrespective his social status and age: peasants, soldiers, traders, kings, princes, priests, women, children, animals... The most crude and cynical depiction of the fact that all are equal before death, a memento mori for anyone.
It was inspired by tragic events of the painter's age, wars, invasions, plunders, terrible diseases that decimated whole populations. Probably it belongs to the theme Danse Macabre, the popular allegorical portrayal of Death, as skeletons who walk dead people to their graves, in many times playing music or dancing. Below left of the painting there is a skeleton with a guitar that sarcastically accompanies someone who plays lute.
The Danse Macabre themes reminded the universal domination of Death over every creature, the fragility of our lives and how vain are the glory, the honours, wealth and any other social or material value: Death unites us all, no matter our social status and our distinctions
Μια πανοραμική αναπαράσταση της κυριαρχίας του θανάτου. Στρατιές από αναρίθμητους σκελετούς ξεπροβάλλουν από παντού και λεηλατούν, ρημάζουν και σφάζουν αδιακρίτως τους πάντες, αγρότες, στρατιώτες, πραματευτάδες, βασιλιάδες, ευγενείς, ιερείς, γυναίκες, παιδιά, ζώα. Η πιο ωμή απεικόνιση του ότι όλοι μπροστά στο θάνατο είναι ίσοι, ένα memento mori για όλους.
Ζωγραφίστηκε σε μια εποχή όπου μαίνονταν επιδρομές, πόλεμοι, δημόσιες εκτελέσεις και κάθε λογής λιμοί και επιδημίες, καταστάσεις που αναπαρίστανται σε πολλές λεπτομέρειες του πίνακα. Πιθανότατα ανήκει στο μοτίβο Danse Macabre, δηλαδή σε δημοφιλείς αλληγορικές αναπαραστάσεις εκείνης της εποχής του θανάτου ως σκελετών που συνοδεύουν τους ανθρώπους στους τάφους τους, συχνά μετά μουσικής και χορών: μάλιστα ο πίνακας κάτω δεξιά έχει κάποιον να παίζει λαούτο και έναν σκελετό από πίσω να τον συνοδεύει (ειρωνικά;) με άλλο έγχορδο όργανο.
Τα Danse Macabre μοτίβα υπενθύμιζαν την παγκοσμιότητα και κυριαρχία του θανάτου σε κάθε ον, το πόσο εύθραυστες είναι οι ζωές μας και πόσο μάταιες η δόξα, οι τιμές, τα πλούτη, κλπ «αξίες»: Ασχετα με το κοινωνικό στάτους του καθένα μας και τις όποιες (μάταιες) διακρίσεις, τελικά μας ενώνει όλους ο θάνατος.
It was inspired by tragic events of the painter's age, wars, invasions, plunders, terrible diseases that decimated whole populations. Probably it belongs to the theme Danse Macabre, the popular allegorical portrayal of Death, as skeletons who walk dead people to their graves, in many times playing music or dancing. Below left of the painting there is a skeleton with a guitar that sarcastically accompanies someone who plays lute.
The Danse Macabre themes reminded the universal domination of Death over every creature, the fragility of our lives and how vain are the glory, the honours, wealth and any other social or material value: Death unites us all, no matter our social status and our distinctions
Μια πανοραμική αναπαράσταση της κυριαρχίας του θανάτου. Στρατιές από αναρίθμητους σκελετούς ξεπροβάλλουν από παντού και λεηλατούν, ρημάζουν και σφάζουν αδιακρίτως τους πάντες, αγρότες, στρατιώτες, πραματευτάδες, βασιλιάδες, ευγενείς, ιερείς, γυναίκες, παιδιά, ζώα. Η πιο ωμή απεικόνιση του ότι όλοι μπροστά στο θάνατο είναι ίσοι, ένα memento mori για όλους.
Ζωγραφίστηκε σε μια εποχή όπου μαίνονταν επιδρομές, πόλεμοι, δημόσιες εκτελέσεις και κάθε λογής λιμοί και επιδημίες, καταστάσεις που αναπαρίστανται σε πολλές λεπτομέρειες του πίνακα. Πιθανότατα ανήκει στο μοτίβο Danse Macabre, δηλαδή σε δημοφιλείς αλληγορικές αναπαραστάσεις εκείνης της εποχής του θανάτου ως σκελετών που συνοδεύουν τους ανθρώπους στους τάφους τους, συχνά μετά μουσικής και χορών: μάλιστα ο πίνακας κάτω δεξιά έχει κάποιον να παίζει λαούτο και έναν σκελετό από πίσω να τον συνοδεύει (ειρωνικά;) με άλλο έγχορδο όργανο.
Τα Danse Macabre μοτίβα υπενθύμιζαν την παγκοσμιότητα και κυριαρχία του θανάτου σε κάθε ον, το πόσο εύθραυστες είναι οι ζωές μας και πόσο μάταιες η δόξα, οι τιμές, τα πλούτη, κλπ «αξίες»: Ασχετα με το κοινωνικό στάτους του καθένα μας και τις όποιες (μάταιες) διακρίσεις, τελικά μας ενώνει όλους ο θάνατος.
Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009
Sir Philip Burne-Jones (1861-1926) a restive and unhappy mind
His father was a famous painter and he ever had this feeling of underestimation. His most famous painting was the "The Vampire" (1896) that depicts a woman with a dark victorious smile over an unconcious man sprawled across a bed. Not a gory vampire picture but in a quite goth atmosphere. This woman was exactly the portrait of Mrs. Patrick Campbell an actress that rejected Philip's love and that is the cause of the great fame of this painting. More about his work and biography here.
Sir Philip Burne-Jones (1861-1926) ένας ανήσυχος και υποτιμημένος καλλιτέχνης. Ο πατέρας του ήταν διάσημος ζωγράφος και πάντα είχε το αίσθημα της υποτίμησής του εν συγκρίσει με αυτόν. Ο πιο διάσημος πίνακάς του είναι το "The Vampire" (1896) που απεικονίζει μια γυναίκα κυρίαρχη με νικηφόρο χαμόγελο πάνω από έναν αναίσθητο άντρα που κείτεται σε ένα κρεβάτι. Δεν είναι βέβαια ματοβαμμένη εικόνα, αλλά εκπέμπει μια γκοθ ατμόσφαιρα. Αυτή η γυναίκα είναι πιστό πορτραίτο της ηθοποιού Mrs. Patrick Campbell που είχε απορρίψει ερωτική πρόταση του ζωγράφου προς αυτήν, και αυτός είναι ο λόγος που αυτός ο πίνακας έγινε τόσο διάσημος. Περισσότερα για την βιογραφία και τη δουλειά του ζωγράφου αυτού εδώ.
Other dark works by him:
Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009
Album: American Way, Artist: Sacred Reich (1990)
Old School Thrash Metal at its best. Heavy but accessible and melodic compositions, caustic sociopolitical lyrics, environmental awareness. More in allmusic
Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009
Album: "Grin" Artist: Coroner (1993)
A great but underestimated album by the thrash metal band Coroner. Ιt was also their last work and their most interesting because it showed significant changes in their style. More in allmusic